Liturgię Wielkiego Czwartku, pamiątki Wieczerzy Pańskiej i zarazem ustanowienia Sakramentów Eucharystii i Kapłaństwa, 29 marca 2018 r. odprawiało trzech księży: główny celebrans Liturgii ks. dr Radosław Kacprzak – kapelan Szpitala na Józefowie w Radomiu, proboszcz ks. Gabriel Marciniak i wikariusz ks. Arkadiusz Wójcik. Ks. Radosław powiedział: przenosimy się do Wieczernika, aby razem z Jezusem i Apostołami celebrować tę Świętą Eucharystię. Uwielbiajmy Pana Boga za ten niezwykły dar Eucharystii! Ten Dzień rozpoczyna Triduum Paschaln. Zapraszam do uwielbienia Pana, który jest tu i teraz w Najświętszym Sakramencie.
W tym uroczystym dniu msza św. była sprawowana w następujących intencjach: dziękczynna za dar ustanowienia sakramentów Kapłaństwa i Eucharystii (ks. Radosław), o łaskę i moc Ducha Św. w wypełnianiu powołania kapłańskiego dla ks. Proboszcza, ks. Arkadiusza i ks. Radosława (ks. Gabriel) i za zmarłego St. Serafina (ks. Arkadiusz).
Oprawę liturgii Wielkiego Czwartku zapewnili: ministranci, Rycerze Kolumba, Odnowa w Duchu Świętym, chór połączony ze scholą. W tym dniu ministrant Marek Gajda zapowiadał co się wydarzy i mówił o znaczeniu poszczególnych symboli tego dnia (Triduum Paschalnego): za chwilę zaśpiewamy Chwała na wysokości i rozlegną się wszystkie dzwony, a później ucichną.
Homilię w Wielki Czwartek wygłosił ks. Arkadiusz Wójcik mówiąc: nasze myśli biegną do Wieczernika, przestały bić dzwony i w tej ciszy można lepiej zrozumieć co się stało w Wieczerniku:
- umycie nóg - obrazowo przedstawił historię znanego lekarza z Paryża, pochodzącego z wyższych sfer, ale który był całkowicie oddany chorym i bezdomnym. Wezwał go Król Słońce i zapytał zadziornie - chyba nie będziesz mnie traktował jak bezdomnych, a lekarz odpowiedział "nie, bo ja ich traktuję jak królów", z czego dalej kapłan wyprowadził konkluzję, że jest jedna droga do świętości - mamy służyć!
- ustanowienie Eucharystii - to jest uobecnienie naszego zbawienia. Kto chce być zbawiony, musi się spotkać z Jezusem, a nie tylko słyszeć o Nim. (…) Nasza dusza potrzebuje pokarmu duchowego! (…)
- jesteśmy ludem kapłańskim i wszyscy jesteśmy powołani, aby być jak Chrystus. Spójrzmy krytycznie na swoje kapłaństwo, tak jak krytycznie potrafimy się wyrażać o kapłanach.
Po mszy św. złożymy Hostię do ciemnicy - podziękujmy Panu Jezusowi za ustanowienie Sakramentów Eucharystii i Kapłaństwa.
Na zakończenie w imieniu parafian podziękowania naszym Kapłanom złożyła liderka Odnowy w Duchu Świętym Jolanta Strzałkowska w towarzystwie Marianny Sieczkowskiej i Rozalii Sitkowskiej odpowiedzialnych za Wspólnotę Krwi Chrystusa i Apostolstwo Dobrej Śmierci. I zwróciła uwagę za Św. Janem Maria Vianneyem na znaczenie kapłana w naszym życiu:
„Gdybyśmy nie mieli sakramentu Kapłaństwa, nie mielibyśmy Pana.
Kto Go umieścił w tabernakulum? Kapłan.
Kto przyjął naszą duszę u początku jej życia? Kapłan.
Kto ją żywi, by dać jej siłę na wędrówkę? Kapłan.
Kto ją przygotuje na spotkanie z Bogiem, obmywając ją po raz ostatni we krwi Jezusa Chrystusa? Kapłan, ciągle kapłan.
A gdy dusza będzie umierała, kto ją ożywi, kto jej udzieli ciszy i pokoju? I tu kapłan.
Nie można sobie przypomnieć ani jednego dobrodziejstwa Boga bez spotkania obok tego wspomnienia obrazu kapłana.
Kulminacyjnym momentem liturgii Wielkiego Czwartku było przeniesienie Najświętszego Ciała Jezusowego do Ciemnicy. Chwila cichej Adoracji Jezusa dla wszystkich uczestników celebracji i błogosławieństwo zakończyły tę piękną liturgię.

Po tym rozpoczęła się adoracja Pana Jezusa w Ciemnicy prowadzona przez Wspólnotę Krwi Chrystusa, która miała charakter dziękczynny za ustanowienie Sakramentu Eucharystii i Sakramentu Kapłaństwa.

Następnie adorację poprowadziła Schola wraz Liturgiczną Służbą Ołtarza pod opieką ks. Arkadiusza Wójcika i organistki Katarzyny Bednarskiej. Z radością przyjęliśmy ich uczestnictwo w Adoracji Chrystusa w ciemnicy, co mamy nadzieję zachęci dzieci i młodzież do corocznej adoracji. W Wielki Czwartek Pana Jezusa w Ciemnicy adorowali jeszcze członkowie Kółek Żywego Różańca.
 
Wpisała: Rozalia Sitkowska, fot. Wojciech Sitkowski

24 marca 2018 r. o 18-tej ks. Mariusz Turczyk, dyrektor Domu Księży Seniorów w Radomiu sprawował Mszę Świętą w intencji proboszcza ks. Gabriela Marciniaka z racji Imienin prosząc o zdrowie i błogosławieństwo Boże, niezbędne siły w wykończeniu nowego Kościoła. Kazanie w tym Dniu Imienin wygłosił ks. Arkadiusz Wójcik. Życzenia Drogiemu nam Proboszczowi złożyli:
•    Wojciech Gruszczyński, Liturgiczna Służba Ołtarza,
•    cztery młodsze scholanki - Scholi,
•    przedstawiciele wspólnot parafialnych - Barbara Prażmowska - ADS, Elżbieta Mazan - KŻR, Zbigniew Morgaś - Rycerze Kolumba.
Czcigodny Proboszczu Księże Gabrielu
Jest w życiu taki dzień, w którym blask radości serca rozpromienia również Twoją twarz, Drogi Proboszczu - to Dzień Twoich Imienin.
W imieniu całej wspólnoty parafialnej składamy Księdzu Proboszczowi serdeczne życzenia nade wszystko dobrego zdrowia, błogosławieństwa Bożego, pogody ducha.
Życzymy by wszelkie przeciwności stojące na drodze do realizacji zamierzonych celów nigdy Cię nie zniechęcały, lecz umacniały i prowadziły do świętości. Życzymy, aby Miłość, która jest spoiwem wszystkiego jednoczyła ludzkie serca, była ciągle Twoim udziałem, zwłaszcza w budowaniu więzi między duszpasterzem, a wiernymi.
Życzymy Ci Księże Proboszczu by życzliwość, szczerość i zaufanie ze strony wiernych towarzyszyły Twoim poczynaniom.
Jako naszemu Pasterzowi dziękujemy za przybliżanie nam Boga w każdej ofierze Eucharystycznej, nabożeństwach i modlitwach. Dziękujemy za dotychczasowe przewodnictwo duchowe i inicjowanie różnych przedsięwzięć religijnych i kulturalnych. Jako gospodarzowi Parafii dziękujemy za wielki wysiłek jaki wkładasz w budowę naszej świątyni.
My ze swej strony będziemy modlić się o łaski potrzebne w życiu. Niech Jezus dawca miłości i pokoju błogosławi Ci, a Matka Boża Bolesna wyprasza zdrowie i wspiera Cię w każdym dniu kapłańskiego życia.
Szczęść Boże.
Na koniec zabrał głos Szacowny Solenizant mówiąc o planach na przyszłość oraz dziękując za życzenia i modlitwę kapłanom i zgromadzonym wiernym.
Wpisała Rozalia Sitkowska, fot. Wojciech Sitkowski

23 marca 2018 r. odbyła się Droga Krzyżowa ulicami parafii począwszy od Radosnej, przez kładkę, ul. Żwirową,  Parkową, Warszawską i z powrotem Radosną do Kaplicy. Drogę tę poprzedziła Msza święta. Drogę krzyżową poprowadził w tym dniu proboszcz ks. Gabriel Marciniak wraz z Elżbietą Mazan. Krzyż niesiony był przez Rycerzy Kolumba, którzy też dbali o nasze bezpieczeństwo. Wszyscy uczestnicy śpiewali piękne pieśni zaintonowane przez organistkę Katarzynę Bednarską i Majkę Fundowicz.
Rozważania Drogi Krzyżowej zostały zaczerpnięte ze strony:  http://www.slowo.redemptor.pl/pl/1241/9365/droga-krzyzowa-218-%E2%80%93-jestesmy-napelnieni-duchem-swietym-.html
Lektorka w modlitwie wstępnej prosiła:
Duchu Święty! Ciebie posłał nam Chrystus Pan, abyś nam przypomniał wszystko i nas oświecał. Prosimy, bądź z nami w czasie rozważania męki Pańskiej, abyśmy w Chrystusie na nowo odkryli swego Pana i Odkupiciela. Idąc za Nim krzyżową drogą, chcemy upodabniać się do swego Zbawcy. A napełnieni Tobą, Duchu Święty, ufamy, że użyźnieni rosą Twojej łaski, będziemy również przynosić jak najlepsze owoce.
Duchu Święty prowadź!
Były to rozważania o miłości, wypełnianiu woli Bożej, pamięci, że jesteśmy dziećmi Bożymi, cierpliwości, uprzejmości, bliskości z Panem, wspaniałomyślności, łaskawości, wierności, skromności, wstrzemięźliwości, czystości. Droga ta była też przypomnieniem, że jeśli staniemy się świątynią Ducha Świętego, śmierć nas nie zwycięży. A w XIV stacji przez chrzest i bierzmowanie Duch Święty wycisnął na nas swoją pieczęć przynależności do Jezusa i daje Wiarę, że z Tobą Jezu również zmartwychwstaniemy.
Na koniec weszliśmy do kaplicy, gdzie proboszcz skierował podziękowania do prowadzących i uczestników i udzielił błogosławieństwa Bożego.
Wpisała Rozalia Sitkowska, fot. Wojciech Sitkowski

Witając relikwie św. brata Alberta Chmielowskiego w naszej parafii, które przebywają u nas dzięki staraniom Rycerzy Kolumba, proboszcz ks. Gabriel Marciniak powiedział: witamy dziś relikwie i obraz św. brata Alberta Chmielowskiego, który był malarzem i sługą biednych, orędownikiem miłosierdzia Bożego. Ten rok w Kościele Świętym w Polsce poświęcony jest właśnie temu słudze, którego główną cnotą była jałmużna. Powinno się być dobrym jak chleb, który każdy będzie mógł ukroić. Patrzę na Jezusa w Eucharystii, skoro On jest chlebem, bądźmy też chlebem dla innych. Zachęcił do jałmużny na rzecz starszych osób w naszej parafii. Oddajmy cześć relikwiom w Litanii.
Po przywitaniu relikwii św. brata Alberta drogę krzyżową poprowadził dyrektor Caritas w Radomiu ks. Robert Kowalski. Rozpoczynając powiedział: stajemy z Tobą Jezu ukrzyżowany razem ze św. bratem Albertem, byśmy Ciebie naśladując przyjmowali cierpienie i uczyli się w szkole brata Alberta.
W każdej stacji padało pytanie, prośba skierowana do każdego z nas:
I. Czy dasz Bogu duszę swoją?
II. Czy mogę odmówić dla Niego męki naszego krzyża?
(…) V. Im więcej odpuszczamy, tym większą miłością służyć trzeba!
(…) IX. Jak często korzystam ze spowiedzi?
X. Czy będę potrafił oddać wszystko Bogu?
XII. Prośmy dla wszystkich, których Pan Bóg stawia na naszej drodze o dobrą śmierć!

W piątek 9 marca wysłuchaliśmy pierwszej nauki ks. Roberta Kowalskiego, zaczął zadziornie - mówił, że niekiedy ludzie wychodząc z rekolekcji zafascynowani samym rekolekcjonistą nic nie zmieniają w swoim życiu. Zaproponował, aby przeżyć rekolekcje, a nie tylko być. Wyłączyć telewizor, sięgnąć po Pismo Święte. To jest czas ćwiczeń duchowych! (…) Bóg przychodzi do nas w lekkim powiewie - trzeba wyłączyć emocje w krótkiej modlitwie: Panie pomóż mi wyłączyć się z mojej codzienności, abym pozostał Ty i ja.
Czy potrafimy nauczyć innych wiary? Pokazać Boga! Moja Mama pachniała świętością, lubiłem się wieszać jej na szyi, kiedy wracała z kościoła, aby poczuć ten zapach.
Ks. Robert wspomniał o obrazie Ecce Homo (autorstwa św. brata Alberta) warto go zobaczyć wraz z opisem: "Chrystus namalowany w półpostaci, okryty szkarłatną szatą z cierniową koroną na głowie, trzciną w ręce i splątanym sznurem na szyi. Ukazany został na tle antycznej architektury rozjaśnionej światłem wydobywającym się zza filara, które tworzy nimb wokół jego głowy. Twarz Chrystusa pociągła z lekkim zarostem, zbroczona krwią wypływającą spod cierniowej korony, powieki przymknięte. Opadająca z ramion czerwona szata tworzy na ubiczowanej piersi Jezusa olbrzymie serce" [Wikipedia]. Pozwolę sobie na osobisty komentarz, to ogromne serce czeka na nas!
Warto prosić Jezusa: "Jezu Ty się tym zajmij".
Albo umieć przekonywać jak św. brat Albert komunistę i umieć pójść za potrzebującym. Kościół jest dla wymagających. Bóg dał nam dary do wykorzystania. (…) My dziś musimy zdać egzamin z wiary. (…) Bóg nigdy się nie obraża. Daje nam krzyże. Człowiek jest powołany, aby czynić miłosierdzie! Amen.
Podczas pozostałych dni ks. Robert Kowalski dawał wiele przykładów z życia wielu świętych oraz swojej pracy w Caritas, aby pogłębiać swoją wiarę oraz nieść miłosierdzie. Ostatniego dnia w poniedziałek zwrócił uwagę, aby umieć docenić kapłaństwo. Dawał porównania z Francji, gdzie brakuje kapłanów, kościoły są zwiedzane jak muzea, a ludzie tęsknią za kapłanami, bo kto ich pochowa jak umrą. Podziękował obecnym za kontemplację Jezusa ukrytego w Najświętszym Sakramencie. Przypomniał, że wystarczy obecność podczas adoracji i bezinteresowne powierzenie spraw bezimiennego grzesznika z naszego otoczenia rodzinnego, parafialnego - Pan Bóg będzie wiedział komu pomóc! I nie zapomni o naszych problemach.

Powierzył się również naszej modlitwie!
Proboszcz dziękując rekolekcjoniście odmówił wraz z nami Pod Twoją obronę w intencji ks. Roberta Kowalskiego i zaprosił go do naszej parafii.
Bóg zapłać!

Wpisała: R. Sitkowska, fot. W. Sitkowski